We kenden hem al een beetje, als medemuzikant bij Paolo Fresu in diens “Ferlinghetti”-project, maar van de vier albums die deze bandoneon- en fluitspeler onder eigen naam uitbracht hadden we, bij ons weten nooit eerder iets gehoord. Nu ik deze plaat ettelijke malen beluisterd heb, ben ik geneigd dat jammer te vinden, want dit is werkelijk een heel fraai staaltje van muzikaal vakmanschap.

Niet alleen componeerde Maver zo goed als alles zelf, hij speelt het ook nog eens allemaal zelf in, zowel op bandoneon als op allerlei fluiten. Nu, als je “bandoneon” hoort, ga je al snel aan Carlos Gardel denken en van hem staat “Volver” op de plaat. Trompettist Paolo Fresu is te gast op “La Morte Non Esiste” en kamanche-virtuoos Hesan Inanlou maakt zijn opwachting in afsluiter “Back thew, we also had been”, een eigen compositie van hem.

Op de binnenkant van de plaathoes schrijft Maver wat voor hem het verschil is tussen “horen” en “luisteren”; het eerste is iets puur fysiek, het opvangen van klanken, terwijl het tweede aandacht vereist om proberen te begrijpen wat de waargenomen klanken betekenen. Ik denk dat dit een pure luisterplaat is van een man, die al jaren bezig is met het ontdekken van de wereld, wie de halve aardbol afgereisd heeft -met inbegrip van een woestijntocht van 1500 kilometer per kameel- en die overal waar hij kwam wat opgestoken lijkt te hebben van de talloze muzikanten die hij onderweg ontmoette. Grenzen vallen bij zo’n mensen weg en wat overblijft is de muziek. Daarmee verklankt hij zijn gevoelens, in dit geval wat de Covid-pandemie en het overlijden van zijn ouders bij hem teweeg gebracht hebben.

Dat houdt vanzelfsprekend in, dat de muziek van deze plaat lang niet altijd vrolijk klinkt, maar dat vind ik hier helemaal geen bezwaar: ook in pijn en verdriet kan schoonheid heersen en dat demonstreert Maver hier ruimschoots. Fit is een koesterplaat, zo eentje, waar je een paar keer moet naar “luisteren” om ermee mee te zijn. Maver werkte drie jaar aan dit project en het resultaat is dan ook niet zelden verbluffend. Onthoud de naam: Carlo Maver en als u ‘m ooit op een concertaffiche tegenkomt, ga dan zeker kijken, maar hou er rekening mee dat je tegen een vloed van schoonheid moet kunnen. Indrukwekkende plaat !

(Dani Heyvaert)